Her bur eg!

I eit gammalt tømmerhus frå 1881.Saman med dei tre småmonstera. Og hunden Walter. 

Som mange allereie veit. Men eg har ikkje vist fram så mykje av huset, og eg har 

fått nokre pirk på skuldra og spørsmål om å gjere akkurat det.

Eg har det ikkje strøkent heile tida. Eller kanskje aldri. Og syns at det må vere heilt greit. 

Eg har fleire ting å gjere enn å rydde og vaske. I tillegg bur det altså tre småmonster 

i huset også, og dei kranglar nok som det er, om ikkje eg skal prøve å 

krangle meg til eit konstant ryddig hus i tillegg. 

Og så meiner eg bestemt at det skal vere rom for born sine leikar og rotete prosjekt. 

Og mor sine. Dessutan seier søte Kine som bur rett oppi gata her og som er 

så ordentleg og flink, at "du Åse har berre sånt koseleg rot, du". 

Så då må det vere greit. Nemleg.

Eg tenkjer slik når eg innreier, at huset skal ikkje vere ei utstilling, men ein plass å leve og 

leike. Det er ein av grunnane til at heimen stort sett er fylt med gamle møblar og ting frå

loppemarknad og bruktbutikkar - eller redda frå vener som ville dumpe dei.

 

Ting ein slepp vere livredd for, og som kanskje berre blir vakrare og meir levande etter 

litt herjing og slitasje. Supplert med glade fargar frå Pur Glede, sjølvsagt.

Og så syns eg det skal vere litt tøysete. Og spontant. Og ikkje nødvendigvis etter boka. 

Eg likar å setje saman ting fordi magen min fortel meg at JA, det var gøy, 

og JA, dei fargane fortalte ei fin historie saman. 

Du skal heller ikkje sjå bort frå at enkelte ting står plassert som dei gjer, for å skjule nokre 

av huset sine skavankar. Med innstillinga om at ikkje alt treng å vere perfekt, 

så kjøper ein seg også litt ekstra tid til å slække på sofaen.

God onsdag frå Åse!